Hoe het loslaten van make-up tijdens de shoot direct leidt tot meer zelfacceptatie
Goed nieuws: je hebt misschien geen make-up nodig. (En dat is best fijn.)Stel je voor: je staat op het punt voor een foto te poseren. Je hand gaat automatisch naar de concealer, de mascara. Maar wat als je het dit keer… gewoon niet deed? Niet omdat het moet, maar omdat het mag.
Klinkt dat als een bevrijding of als een ramp?
Voor veel van mijn klanten begint het als dat tweede. En dat snap ik. Make-up is ons superheldenkostuum. Het geeft ons moed. Maar ik heb iets grappigs gemerkt tijdens shoots zonder make-up: pas als het schild wegvalt, komt de echte mens tevoorschijn. Degene die er altijd al was.
De Grote Mascara-Misleiding
Laten we eerlijk zijn: we zijn een beetje geconditioneerd. We denken vaak dat make-up ons mooier maakt. Maar wat het vaak doet, is ons onzichtbaarder maken. Het verbergt het kleine littekentje van een jeugdavontuur, de sproetjes die pas komen als je lacht, de zachtheid in je ogen na een lange dag. Het maskeert niet alleen je huid, maar ook je verhaal.
Tijdens een shoot zonder make-up gebeurt er iets magisch. Als die eerste schrik (“Help, ik ben kaal!”) wegzakt, komt er ruimte voor iets anders. Een lach die wat makkelijker komt. Een schouderophaling. Een zucht van: “Oké. Dit ben ik dan.” En dat moment, dat is puur goud.
Waarom een pure dag zo goed voelt
Het gaat zo:
De Grote Ademteug. Op het moment dat je besluit de make-up te laten zitten, voelt het alsof je een zware tas neerzet die je niet wist dat je droeg. De druk om perfect te lijken? Die laat je letterlijk bij de deur. Je kunt je focussen op wat je voelt, in plaats van hoe je eruitziet. En dat is veel makkelijker.
De Focus-Verschuiving. Zonder make-up kijken we anders. Als fotograaf ben ik niet op zoek naar een perfecte eyelineer. Ik zie opeens hoe het licht een gouden randje om je haar legt. Hoe je ogen fonkelen als je vertelt over je favoriete boek. Ik zie jou, niet je pallet. En ik help jou om dat ook te zien.
Het Bewijs. Dit is het leukste stuk. Als je de foto’s ziet, is het alsof je iemand ontmoet. Iemand die bekend en toch nieuw is. Je ziet jezelf. Niet je perfecte zelf, niet je meest opgemaakte zelf. Gewoon jezelf. En vaak is de eerste gedachte: “Oh. Zo kijk ik dus als ik écht lach. Da’s best oké.”
Wat je meeneemt na zo’n dag
Het mooie is, dat gevoel neem je mee. Die beelden van jezelf, gewoon zoals je bent, die worden een soort anker. Die roepen de volgende keer dat je voor de spiegel staat: “Weet je nog? Het is helemaal oké.”
Make-up wordt dan weer een keuze. Voor de lol. Voor de kleur. Niet uit angst of noodzaak. Wat een vrijheid is dat.
Dus, waar wacht je op?
Een shoot zoals deze is geen test om te zien of je mooi genoeg bent zonder make-up. Dat ben je. Het is een feestje om dat eindelijk eens rustig te gaan vieren. Het is een middag waarin je je geen zorgen hoeft te maken of je lippenstift op je tanden zit, maar waarin je kunt lachen, zuchten en jezelf zijn. Gewoon, omdat het mag.
Geen masker, geen script, geen perfectie. Alleen jij, en een camera die het mooie ziet. Het enige wat je hoeft te doen is het ook een beetje te gaan geloven.
Lijkt dat je wat? Laten we eens kletsen, gewoon. Ik heb koffie (of thee).